ആരുമില്ലേ ഇവിടെ....
അയാള്‍ വാതില്‍ മെല്ലെ തട്ടി...
ആരുമില്ലേ ഇവിടെ....
അമ്മുമ്മേ...
പുറത്തു ആരോ വന്നിരിക്കുന്നു...
ആരാ കുട്ട്യേ....
അറിയില്ല ചെന്ന് നോക്കികൊള്ളു...
ഞാന്‍ കുളിക്ക്യ...
ആരാ...!
ഞാന്‍ കുറച്ചു അകലെ നിന്ന.പറഞ്ഞാല്‍ അറിയില്ല.
കുട്ടി ഇരിക്ക്യാ...
അയാള്‍ കയ്യിലുള്ള പ്രസാദം തിണ്ണയില്‍ വെച്ചു...
കിഴെക്കെ നടയില്‍ തൊഴുതു വരുന്ന വരവാ...
ഞാനും ഇപ്പൊ വന്നതേ ഉള്ളു.
കാലിനു വയ്യച്ചാലും അത് മുടക്കില്യ.
അമ്മുമയുടെ ഈറന്‍ വറ്റാത്ത മുടിയിലേക്ക് അയാള്‍ നോക്കി.
പഴയപോലെ തന്നെ ചിമ്മി അടയുന്ന കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ പോലും തിളക്കം നഷ്ട്ടപെട്ടിട്ടില്ല.
അയാള്‍ തോളിലെ സഞ്ചി താഴെ വെച്ചു.
എന്താ ആലോജികണേ...
ഒന്നൂല അമ്മെ ...
ഈ ഇല്ലത്തെ എല്ലാവരും ഇപ്പൊ എവിടെ ...
ഇവിടെ അറിയോ കുട്ടിക്ക്...
ഞാനും എന്റെ കുട്ടികളും മാത്രം ഉള്ളു...
എല്ലാം നശിചില്ലേ...
ഈ ഇല്ലതോടും ഇവിടെ ഉള്ളവരോടും പകയുള്ളവര്‍ കുറെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഈ കുട്ടികളുടെ അച്ഛന്‍ ആയിരുന്നില്ലേ ഇവിടെതോര്‍ക്ക് എല്ലാം ...
വെട്ടിനുരുക്കിയില്ലേ അവല്ലകള്...ഗെതിപിടിക്കില്ല ഒരികലും...
അമ്മോമയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ വിതുമ്പി...
അയാള്‍ ഇടിഞ്ഞു പോളിയനായ ഇല്ലത്തെ..ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു ദീര്ഗ ശ്വാസം വിട്ടു.
കുട്ടിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാം ഈ പരിസരമൊക്കെ...
കുറച്ചു.
ഞാന്‍ ഒരു എഴുത്തുകാരനാ...
പഴയ ഇല്ലത്തെ കുറിച്ചൊക്കെ പടിക്കുനുട്...
കഥയൊക്കെ എഴുതോ കുട്ടിയെ....
മം...
പഴയ ആജരങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടോ ഇപ്പൊ ...
ഇല്യാ...
എന്ത് പറ്റി..
ആരാ ഇപ്പൊ ഉള്ളെ ...ഓടിനടക്കാന്‍ ഒന്നല്ലേ ഉള്ളു...
ദേവി ഇപ്പൊ എവിടെ.
സീത ദേവിയെ അറിയോ....
ഉവ്വ്...അറിയാം...
അവളിപ്പോ...
ദാ..ചായ കുടിക്കു...
ഭാനു ചായ ടിപോയില്‍ വെച്ചു...
അവളുടെ ഇരന്‍ അണിഞ്ഞ മുടിയില്‍ നിന്ന് വെള്ളമോട്ടുന്നത് അയാള്‍ നോക്കി.
ഭാനു...!
നിങ്ങള്‍ കഥ എഴുതാന്‍ വന്നതാണോ...
എന്റെ സീതചെച്ചിയെ കൊല്ലാതെ കൊന്നു എല്ലാവരും....
അയാള്‍ ചായ ഗ്ലാസ്‌ ചുണ്ടില്‍ നിന്ന് അകറ്റി ഭാനുവിനെ നോക്കി .
അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..
അച്ഛനുള്ള കാലത്ത് അയലത്തെ ആളുകള്‍ക്ക് അച്ഛനോടുള്ള ശത്രുത..
ഞാളുടെ അച്ഛന്‍ ഒരു പാവമായിരുന്നു സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രമേ അറിയൂ..
എന്നിട്ടും...
എന്റെ ചേച്ചിക്ക് അതിലുള്ള ഉണ്ണി എന്ന് പറയുന്ന ആല്ളോട് പ്രേമം അയാള്‍ക്ക് തിരിച്ചും...
മറ്റുള്ളവരെ പോലെ ആയിരുന്നില്ല ഉണ്ണിയേട്ടന്‍ സ്നേഹമുള്ള ആളായിരുന്നു...
പിന്നീട് അവര്‍ വല്ലാതെ അടുത്തു...
ഒരു ദിവസം സന്ധ്യക്ക്‌ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ അവിടെ ഉള്ള ആളുകള്‍വീട് വളെഞ്ഞു...
ഇവിടെ ഉള്ള സോതിന്റെയും ഭൂമിയുടെയും പേരും പറഞ്ഞ ഞങളെ....ഇല്ലത്തുള്ള എല്ലാവരെയും അവര്‍ വെട്ടികൊന്നു...ഭയവേപ്രലതോടെ..ഇല്ലത്തിന്റെ പുറകിലൂടെ ഓടി ഞാനും സീതെചിയും ...
പുറകിലെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍ കണ്ട കാഴിച്ച...ഞങളുടെ നെഞ്ച് പൊട്ടി...
ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ മടിയില്‍ രേക്തത്തില്‍ കിടന്നു പിടയുന്ന അച്ഛന്‍...കയ്യില്‍ രക്തത്തില്‍ കുളിച്ച കത്തിയും.....
അന്ന് കിടന്ന കിടപ്പാ...സീതെച്ചി...
ജീവനോളം സ്നേഹിച്ച ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ മുഖം രക്തം ഊട്ടികുടിക്കുന്ന കുഴുകന്മാരുടെതാണ്...
ഞങളെ ചതിച്ചവന്‍...ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ അയാളെ ശബിക്കും എന്റെ സീതെച്ചി ഉറപ്പാ....
പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കയ്യിലുള്ള ചായ ഗ്ലാസ്‌ ഒന്ന് വിറച്ചു...
ഭാനുവിന് ദേഷ്യവും സങ്ങടവും ഒരുമിച്ചു വന്നു ....
അയാള്‍ ഒരു ദിവസം വരും ആ കിടപ്പ് കാണാന്‍ അന്ന് കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പും എന്റെ സീതെച്ചി...
അയാള്‍ ചായ കപ്പു ടിപോയില്‍ വെച്ചു...
ഞാന്‍ ഇറങ്ങാ....
അയാള്‍ക്ക് തല ചുറ്റുന്നത്‌ പോലെ തോന്നി...
ദേവിയുടെ അവസ്ഥ..ഭാനുവിന്റെ വാക്കുകള്‍ നെജ്ജു വിതുമ്പി....
അവളെ എങ്ങനെ കാണും... ഞാന്‍ എന്ത് പറയും....അയാള്‍ സാവധാനം നടന്നു നീങ്ങി...
കുട്ടിടെ പേര് പറഞ്ഞില്യ...
അമ്മോമ്മ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി...
എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് ഒരു സ്ഥിര പേര് ല്യ...
അമ്മക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ളത് വിലിചോല്.
ഭാനു...........!
ദാ..വരുന്നു സീതെച്ചി.....
ആരാ വന്നെ..
ഒരു എഴുത്തുകാരന്‍..
എന്തിനാ...
അറിയില്യ...
പഴയ ഇല്ലത്തെ കുറിച്ച് പഠിക്യ ത്രെ...
കഴിക്കാന്‍ വല്ലതും കൊടുത്തോ...
ഉവ്വ്...ചായ കൊടുത്തു.
പോയോ....
ഉവ്വ്....
അവരെ ഒന്ന് വിളിച്ചേ....
ഭാനു മുറ്റത്തേക്ക് ഓടി...
അമ്മോമ്മേ...അയാള്‍ പോയോ....
ഉവ്വുല്ലോ...എന്താ മോളെ ...
സീതെചിക്ക് കാണണം എന്ന്..
മോളെ ഇത് സീതയ്ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ തന്നതാ...
ആര്...
ആ കുട്ടി...
ഭാനു കവര്‍ വാങ്ങി പുറത്തു എഴുതിയത് നോക്കി...
ദേവിക്ക് കൊടുക്കുക...
സീതെച്ചി...........!
അവള്‍ അകത്തേക്ക് ഓടി...
സീത വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളാല്‍ പൊട്ടിച്ചു...
ഒരു പുസ്തകം...
ദേവി എനിക്ക് മാപ്പ് തരൂ....
എന്നാ തലകെട്ടില്‍ ഒരു നോവല്‍...അവള്‍ നോവല്‍ പതുക്കെ തുറന്നു....
ദേവി ഞാന്‍ ആരെയും കൊന്നിട്ടില്ല..എന്നെ വെറുക്കരുത് ...
എനിക്ക് ആരെയും കൊല്ലം കഴിയില്ല..നീ കണ്ടതൊന്നും സത്യമല്ല..ഞാന്‍ ആരെയും കൊന്നിട്ടില്ല...
തൂക്കുമാരത്തിന്റെ മുന്നില്‍ നിന്ന് തേങ്ങി കരഞ്ഞു....നോവല്‍ ആരെമ്ഭിക്കുന്നു...
സീതയുടെ കണ്ണില്‍നിന്നു കണ്ണുനീര്‍ പുസ്തകത്തിലേക്ക് ഒട്ടികൊണ്ടിരുന്നു..ചുണ്ടുകള്‍ വിറച്ചു ...
കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍ ജനലയില്ലോടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി ...
എന്താ സീതെച്ചി കരയുന്നെ....
ഭാനു പുസ്തകം വാങ്ങി
ദേവിഎനിക്ക് മാപ്പ് തരൂ....നോവല്‍ ബൈ ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍...
ഉണ്ണിയേട്ടന്‍....
ഭാനു നെടുവീര്‍പ്പോടെ സീതയെ നോക്കി...
ജനാലവഴി വരുന്ന ഇളം കാറ്റു അവളുടെ അഴിഞ്ഞാടിയ മുടിയെ തഴുകികൊണ്ടിരുന്നു...
കലങ്ങിയ കണ്ണുകളില്‍ വിരഹത്തിന്റെ ഭാരമേറി
അവള്‍ വിതോരതയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു.............
