എന്റെ മനസ്സ് ഒരു ഭ്രാന്താലയം............
................................................................
അകലുന്നുവോ എന്മനം എന്നില്നിന്നും-
സംഭവ്യം അല്ലാത്ത കാലത്തിന് പിറകെ
ആരെന്നരിയുന്നില്ല എന്മനം ന്രിതതിന് വെതിയക്കിയവള്
നിഴാലയിതോന്നും വിധം പിന്തുടരുന്നതെന്നെ
അവസാനം ഇല്ലാത്ത നിന് മൊഴി എന് കത്തില് ഭ്രമരം മുഴാക്കുന്നു....
അറിയുന്നു ഞാന് എന് മനസിടരുന്നത്..
കാല്പെരുമാറ്റം കണ്ടു ഞാന് തിരിഞ്ഞപ്പോള്
കണ്ടു ഞാന് നിന് പൊട്ടിച്ചിരി എന്നുള്ളില്
അറിയുന്നില്ല എനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നതെന്താണെന്ന്.......
അറിയുന്നില്ലെന്മാനം
ചന്ജലമാടുന്നതെന്തിനാണെന്ന്......
അറിയുന്നു ഞാന് എന് ചിന്ടകളിലെ വ്യതിയാനം...
എന്നില്നിന്നകലാതെ എന്നെ പിന്കൂടിയ സുന്ദരി-
നിന് തലോടല് ഞാനറിയുന്നു........
അറിയുന്നില്ലെനിക്ക് ഒന്ന് മാത്രം,
എന്തെ നിന്നെ തിരയുന്ന ഞാന് ഭ്രാന്തനായി....
ഒക്കെ വെറും എന് ഭ്രാന്തന് സ്വപ്നമോ..
പറയുക സഖി പറയുക.....................
...........................................................................
............................................
,
,
,
എനിക്ക് ചുറ്റും നിശബ്ദതയാണ് .............
എത്ര ക്രൂരമാണ് ഈ രാത്രി
എന്തോ എന്നെ വിരിഞ്ഞു മുറുകുന്ന പോലെ .......
ഈ ഏകാന്തത എന്നെ എങ്ങോട്ടോ വിളിക്കുകയായിരുന്നു,
ഞാന് എപ്പോഴാണ് ഏകാനായത്,ആരാണ് എനിക്ക് ഈ ക്രൂരമായ നിശബ്ദത സമ്മാനിച്ചത്?
ആരാണ് എന്നെ ഈ ക്രൂരമായ നിശബ്ദതയിലേക്ക് തള്ളി വിട്ടത്?
എന്റെ മനസ്സില് വസന്ത കാലം വിരിയിച്ച സുന്ദരീ എന്നെ നീ വിട്ടകന്നതെന്തിനയിരുന്നു?
ക്രൂരമായ ഇരുട്ടില് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുനത് അവളയിരുന്നോ,അതോ എന്റെ ആത്മാവോ?
രാത്രിയുടെ പൊന്നോമനകളുടെ സംഗീതം പോലും നിലച്ചിരുന്നു...
എന്നും എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന ആ ചാവാലി പട്ടിയും ഇന്നു നിശബ്ദതനയോ?
അവന്റെ ആ ദീന രോദനം ഇന്ന് ഞാന് കേള്ക്കുന്നില്ല.......
എന്റെ മനസ്സ് ആ നിശബ്ദതയിലോട്ടു ആണ്ടു പോവുകയായിരുന്നു........
ഞാന് കാതോര്ത്തിരുന്നു ........
എന്റെ മനസ്സിന്റെ ഇടനാഴിയില് എങ്കിലും അവളുടെ കാലൊച്ച കേള്ക്കാന്...
ചിലപ്പോള് തോന്നി എന്റെ ഭാരം മുഴുവന് പോയോ?....
ഞാന് ഇങ്ങനെ വായുവില് ഒഴുകി നടക്കുവാണോ?അറിയില്ല............
എന്റെ നിശബ്ദതതയെ അറുത്തു മുറിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തു നേരിയ ചാറ്റല് മഴ തുടങ്ങി ...
മഴതുള്ളികല്കൊപ്പം എന്റെ മനസ്സും മെല്ലെ മിടിച്ചു തുടങ്ങി .....
നേരിയ മിന്നല് പിണരുകളില് ഞാന് അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം കണ്ടുവോ?
ഞാന് എന്റെ കിളിവാതില് മെല്ലെ തുറന്നു.....
ഒരു തണുത്ത കാറ്റു എന്നെ തലോടി കടന്നു പോയി.....അത് അവളായിരുന്നില്ലേ........
എന്റെ മനസ്സില് വസന്ത കാലം വിരിയിച്ച ആ സുന്ദരി.......
അവള് എന്നോട് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.....എന്റെ മനസ്സ് പതുക്കെ-
അവള്ക്കൊപ്പം നടന്നു ....
ഇടക്ക് ഞാന് കേട്ടു അതുവരെ നിശബ്ദതനായ അവന്റെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഓരിയിടല്..
അതെ ആ ചാവാലിപ്പട്ടി നിര്ത്താതെ ഓരിയിടാന് തുടങ്ങി....
എന്തിനാ അവന് ഇങ്ങനെ കരയുന്നെ...അവന് വല്ലതും കണ്ടു പേടിച്ചോ?അല്ലെങ്കില് ആരാ അവനെ വേദനിപ്പിച്ചേ .....
അവള് പിന്നെയും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു............
അല്ല ,അവള് എന്നെ വിളിക്കയായിരുന്നു ,അവളുടെ ലോകത്തേക്ക്......
ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത് ശരിയായിരുന്നു,
എന്റെ ശരീരം എനിക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ടിരുന്നു,
എന്റെ മനസ്സ്,അതും എനിക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നു ........
ഞാന് അവള്ക്കൊപ്പം ഒഴുകി നടക്കയായിരുന്നു,
മഴയുടെ സുന്ദര സംഗീതത്തില് ഞങ്ങള് അലിഞ്ഞു ചേരുകയയിരുന്നോ?
അറിയില്ല....
നിശബ്ദതയുടെ ലോകത്ത് നിന്നും ഞാന് പറന്നകന്നു,
അങ്ങ് ദൂരെ .....ദൂരെ...........
എന്റെ സുന്ദരിയുടെ കൂടെ.......അവളുടെ ലോകത്തേക്ക്......
സ്നേഹത്തിന്റെ ലോകത്തേക്ക്.....................................................
എന്നെന്നേക്കുമായി ......................................
.
,